ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΨΙΘΥΡΟΙ

ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΨΙΘΥΡΟΙ  ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ...

ΣΕ ΠΟΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΩ... ΝΑ ΨΑΞΩ ...ΝΑ ΧΑΘΩ ...

ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΗΣ Ο ΑΓΕΡΑΣ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΙ   ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΚΟΡΠΙΖΟΥΝ , 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕΛΑΧΟΛΙΚΟ  ΣΙΓΟΨΙΘΥΡΙΖΟΥΝ  ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ... 

ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ...

ΠΟΥ ΝΑΝΕ ΑΡΑΓΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΑΝ;

ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΤΡΑΤΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ;

ΠΟΙΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ  ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΞΑΝΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ;

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ...

ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΗ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΣΕ ΛΟΥΣΕΙ 

ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΞΑΝΑ ΘΑ ΧΑΙΔΕΨΕΙ ΑΠΑΛΑ

ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΗΝ ΘΩΡΙΑ....

ΕΣΥ ΑΠΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ..


                                                                        Κρίστιας Παντελή

ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ Η ΑΓΚΑΛΙΑ

Κι' άν του ανέμου σε τύλιξαν οι αγκαλιές ,

σε χώρες άγνωστες σε παρασέρνουν μην δακρύσεις ... 

αφουγκράσου τα σφυρίγματα του ...

πονάει και αυτός σαν λαβωμένο πουλί τρομαγμένο ψάχνει 

μια αγκαλιά ένα χάδι ζεστό...

Κι' άν του ανέμου σε τύλιξαν τα παγωμένα πέπλα

τα μάτια κλείσε και της σιωπής τους ψιθύρους άκουσε ... 

σφυρίγματα ανέμων πληγές που ακόμη αιμορραγούν,

όνειρα μιας χαμένης ευτυχίας και εσύ, περιπλανώμενος ταξιδευτής 

στα μονοπάτια της ζωής ψάχνεις το φως να βρεις ...

Κι' αν του ανέμου σε τύλιξαν τα παγωμένα πέπλα...

μην λυγάς κάπου μια ψυχή υπάρχει που εσένα καρτερά..

                                                              Κρίστια Παντελή