Κι' άν του ανέμου σε τύλιξαν οι αγκαλιές ,
σε χώρες άγνωστες σε παρασέρνουν μην δακρύσεις ...
αφουγκράσου τα σφυρίγματα του ...
πονάει και αυτός σαν λαβωμένο πουλί τρομαγμένο ψάχνει
μια αγκαλιά ένα χάδι ζεστό...
Κι' άν του ανέμου σε τύλιξαν τα παγωμένα πέπλα
τα μάτια κλείσε και της σιωπής τους ψιθύρους άκουσε ...
σφυρίγματα ανέμων πληγές που ακόμη αιμορραγούν,
όνειρα μιας χαμένης ευτυχίας και εσύ, περιπλανώμενος ταξιδευτής
στα μονοπάτια της ζωής ψάχνεις το φως να βρεις ...
Κι' αν του ανέμου σε τύλιξαν τα παγωμένα πέπλα...
μην λυγάς κάπου μια ψυχή υπάρχει που εσένα καρτερά..
Κρίστια Παντελή
