Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

ΣΥ ΜΟΙΡΑ ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ

Εσύ που το όνειρο πίστεψες και μαγεμένη
το πιοτό του γεύτηκες και μέθυσες
και η μοίρα δόλια, της νύμφες του πόνου στέλνει
χορό δακρύων ξέφρενο
στήν ψύχη χορεύει

Εσύ μοίρα σκλήρη γιατί
σαν μάνα σπαρτιάτισσα την ψυχή
στόν Κιάδα ρίχνεις
ποιό τίμημα σου πληρώνει

Και της χαράς το φώς ποτέ να μην νιώσει
σε ταξίδη θλίψης εισητήριο
μοίρα σκληρή
χωρίς επιστροφή χαρίζεις



                            Κρίστια Παντελή

Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

ΑΚΟΥ....


 
Μην γίνεις ποτέ εσύ Ηλέκτρα
που όπλο άκαρδο το χέρι της έγεινε
και στα σπλάχνα της
χάδι θανάτου έδωσε

Βάλε στην κοιλία 
το χέρι σου απαλά
και άκου μια καρδούλα που χτυπά
Μάνα σε φωνάζει σε καθέ χτύπο της γλυκά

Μάνα και σε στον κόσμο σ'έφερε
και στην δικιά της αγκαλιά
τα φτερά της στοργής της ένιωσες
και εσύ αγκαλιά θανάτου
στο δικό σου παιδί
θες να χαρίσεις χωρίς να το σκεφτής?


Κρίστιας Παντελή

ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ


Ο άνεμος  σκληρός εκδικητής με λύσσα μαστιγώνει στο πέρασμα του.
Παρατηρητής ανήμπορος και συνάμα μαγεμένος απο την δύναμη του,τον χαζεύω.
Οι σκέψεις μου, σαν νύφες χορεύουν στην λογική μου,απαντήσεις ψάχνουν να βρούν. Και αυτή μετανάστης στην ψυχή μου ,ψάχνει το δικό της μονοπάτι να βρεί.
Περιπλανώμενοι διαβάτες του ανέμου,τα σφυρίγματα χίλιες σιωπές φωνάζουν.
Μια λάμψη σπάει την σιωπή,οι αστραπές σαν πυρωμένα σπαθιά,της νύχτας το πέπλο σκίζουν.
Η βροχή απρόσμενος επισκέπτης σιγομουρμουρίζει...
"Είναι νωρίς μές στον κόσμο αυτό....
     μ'ακούς...............
Δέν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα ....
μ'ακούς.............
Σ'αγαπάω......... μ'ακούς."
Οι ανάσες το τζάμι θαμπωνουν..........
Το κοιτάζω.................και αργά χαράζω
"ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ.........."


Κρίστιας Παντελή

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

ΑΓΓΕΛΕ ΟΔΗΓΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
μην επιτρέψεις να με κοιμήσει του πόνου το χάδι
Αιχμάλωτη της Κίρκης μην μείνεις
στου πόνου το νησί
και της ευτυχίας γλυκοχάραμα
ποτέ μην αντικρύσεις

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
σε μονοπάτι αγάπης
λουλούδια χαράς να μυρίσω
εκεί να με πάς
εκεί που δάκρυα ευτυχίας
της ψυχής μου το χώμα
γλυκά να ποτίσω

AΓΓΕΛΕ.......


Κρίστιας Παντελή

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ξεφυλλίζωντας της σελίδες του δικού μας παραμυθιού, ιππότες περιπλανώμενοι της ζωής, Δόν Κιχώτες τους δικούς μας ανεμόμυλους τα φαντάσματα πολεμάμε.
Ένα ταξίδι αναζήτησεις των ονείρων μας.
Μία διαδρομή στο εγώ μας.
Μία πορεία στα άγουρα χρόνια της νίοτης μας και στης μεστές σκέψεις του σήμερα.
Σαν κρίκοι ενώνουμε σιγά-σιγά την αλυσίδα της ζωής μας.
Κρίκοι συναισθημάτων,ονείρων,κρίκοι φίλων και εχθρών,κρίκοι αγάπης,έρωτα ,μίσους,φιλίας.
Κομάτια της ψυχής μας, εικόνες που συμπληρώνουν το δικό μας άλπουμ ζωής.




Κρίστιας Παντελή

ΑΡΑΓΕ....





Το βλέμα χαμένο στο θροϊσμα των φύλλων,το σφύριγμα του ανέμου στο κορμί διαπερνά ανατριχίλα.
Η ψυχή σκοτεινίαζει στου παγωμένου αγέρα το χάδι.
Άραγε.......
Υπάρχεί....??
Το μονοπάτι τις αγάπης που'νανε?
Κι'αγαπή?
Κρύφτηκε και χάθηκε στις ψευτίας τον χείμαρο,πνίγηκε στης υποκρισίας την λάβα?
Αιχμάλωτη στο σκληρό ΕΓΩ της λογικής.


Κρίστιας Παντελή