Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΡΟΔΑ



Μονοπάτι σιωπής της ψυχής ο δρόμος
άηχες του πόνου οι κραυγές
και η ψυχή σιωπηλά ματώνει
στα χείλη χαμόγελο χαμένων ονείρων ζωγραφίζει
Της μοίρας το στρατί διαβαίνω 
ταξιδευτής μοναχικός, αγκάθια αγγίζω και ματώνω
ρόδα μυρίζω και η ψυχή ανασάνει 
και προχωρεί και ματώνει 
και προχωρεί και ελπίζει




 Κρίστια Παντελή