ΑΓΓΕΛΕ ΟΔΗΓΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
μην επιτρέψεις να με κοιμήσει του πόνου το χάδι
Αιχμάλωτη της Κίρκης μην μείνεις
στου πόνου το νησί
και της ευτυχίας γλυκοχάραμα
ποτέ μην αντικρύσεις

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
σε μονοπάτι αγάπης
λουλούδια χαράς να μυρίσω
εκεί να με πάς
εκεί που δάκρυα ευτυχίας
της ψυχής μου το χώμα
γλυκά να ποτίσω

AΓΓΕΛΕ.......


Κρίστιας Παντελή

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ξεφυλλίζωντας της σελίδες του δικού μας παραμυθιού, ιππότες περιπλανώμενοι της ζωής, Δόν Κιχώτες τους δικούς μας ανεμόμυλους τα φαντάσματα πολεμάμε.
Ένα ταξίδι αναζήτησεις των ονείρων μας.
Μία διαδρομή στο εγώ μας.
Μία πορεία στα άγουρα χρόνια της νίοτης μας και στης μεστές σκέψεις του σήμερα.
Σαν κρίκοι ενώνουμε σιγά-σιγά την αλυσίδα της ζωής μας.
Κρίκοι συναισθημάτων,ονείρων,κρίκοι φίλων και εχθρών,κρίκοι αγάπης,έρωτα ,μίσους,φιλίας.
Κομάτια της ψυχής μας, εικόνες που συμπληρώνουν το δικό μας άλπουμ ζωής.



Κρίστιας Παντελή

ΑΡΑΓΕ....

Το βλέμα χαμένο στο θροϊσμα των φύλλων,το σφύριγμα του ανέμου στο κορμί διαπερνά ανατριχίλα.
Η ψυχή σκοτεινίαζει στου παγωμένου αγέρα το χάδι.
Άραγε.......
Υπάρχεί....??
Το μονοπάτι τις αγάπης που'νανε?
Κι'αγαπή?
Κρύφτηκε και χάθηκε στις ψευτίας τον χείμαρο,πνίγηκε στης υποκρισίας την λάβα?
Αιχμάλωτη στο σκληρό ΕΓΩ της λογικής.


Κρίστιας Παντελή