ΑΚΟΥ....

 

Μην γίνεις ποτέ εσύ Ηλέκτρα

που όπλο άκαρδο το χέρι της έγεινε

και στα σπλάχνα της

χάδι θανάτου έδωσε

Βάλε στην κοιλία 

το χέρι σου απαλά

και άκου μια καρδούλα που χτυπά

Μάνα σε φωνάζει σε καθέ χτύπο της γλυκά

Μάνα και σε στον κόσμο σ'έφερε

και στην δικιά της αγκαλιά

τα φτερά της στοργής της ένιωσες

και εσύ αγκαλιά θανάτου

στο δικό σου παιδί

θες να χαρίσεις χωρίς να το σκεφτής?


Κρίστιας Παντελή

ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ

Ο άνεμος  σκληρός εκδικητής με λύσσα μαστιγώνει στο πέρασμα του.

Παρατηρητής ανήμπορος και συνάμα μαγεμένος απο την δύναμη του,τον χαζεύω.

Οι σκέψεις μου, σαν νύφες χορεύουν στην λογική μου,απαντήσεις ψάχνουν να βρούν. Και αυτή μετανάστης στην ψυχή μου ,ψάχνει το δικό της μονοπάτι να βρεί.

Περιπλανώμενοι διαβάτες του ανέμου,τα σφυρίγματα χίλιες σιωπές φωνάζουν.

Μια λάμψη σπάει την σιωπή,οι αστραπές σαν πυρωμένα σπαθιά,της νύχτας το πέπλο σκίζουν.

Η βροχή απρόσμενος επισκέπτης σιγομουρμουρίζει...

"Είναι νωρίς μές στον κόσμο αυτό....

     μ'ακούς...............

Δέν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα ....

μ'ακούς.............

Σ'αγαπάω......... μ'ακούς."

Οι ανάσες το τζάμι θαμπωνουν..........

Το κοιτάζω.................και αργά χαράζω

"ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ.........."


Κρίστιας Παντελή