Ακούμπησα τις σκέψεις μου στ' αστέρια
και το φεγγάρι, της ψυχής μου έγινε κρυφός εξομολογητής,
με το νανούρισμα του φεγγαριού αποκοιμήθηκα
κι' άφησα την νύχτα να μ' αγκαλιάσει
και η νύχτα έπεσε απλώνοντας το πέπλο της ,
σιγομουρμουρίζοντας το πιο γλυκό παραμύθι...
Μια φορά και ένα καιρό, σε μια χώρα μακρινή... εκεί στην χώρα του ονείρου
Πήρα μια χούφτα ελπίδες τα όνειρα μου γέμισα
και κίνησα το δικό μου παραμύθι ν΄ ανταμώσω
