Ανοιχτά παράθυρα μα οι ψυχές κλειστές
Μάτια να σε κοιτάζουν μα το βλέμμα βουβό σκοτεινό
Αγκαλιές ανοιχτές μα σαν σε κλείνουν μέσα
γεμάτες αγκάθια σε ματώνουν
Σας χαρίζω αυτό το κόσμο που φτιάξατε
δεν μπορώ να ζήσω στην ψευτιά που τον ντύσατε
Σωρούς όνειρα έπλασα
με τόσες ελπίδες να φτερουγίζουν
ΜΑ ΕΣΕΙΣ τα σκοτώσατε
για να πλεύσει ούριος ο άνεμος της υποκρισίας
Σας χαρίζω αυτό τον κόσμο που φτιάξατε
γεμάτο ανάπηρες ψυχές άδειες , κενές , χωρίς συναισθήματα
χαμένες και παραδομένες στο Εγώ στην επιφάνεια στην ύλη
διαγράψετε και κομματιάσετε την ουσία την αλήθεια το φως
που θα σας λυτρώσει και πλανεμένες βαδίζετε στο σκοτάδι
Σας χαρίζω αυτό το κόσμο που φτιάξατε
δεν ονειρεύτηκα εγώ ένα τέτοιον κόσμο
Κρίστια Παντελή
