Έμεινα εκεί, μέσα στην νύχτα να μ' αγκαλιάζει η βροχή
να γίνονται τα δάκρυα ένα μ' αυτήν
τα χείλη ασάλευτα, μα μουρμουρίζουν της ψυχής μοιρολόι
Έμεινα εκεί, παραδομένη να ψάχνω κουρσεμένες ελπίδες
κι αστραπή, άλκιμος πολεμιστής να σκίζει την νυχτιά
Έμεινα εκεί, στην αγκαλιά της βροχής
θηρίο αδάμαστο να βρυχάται η βροντή
της ψυχής μου την κραυγή να θέλει να πνίξει ,
Σαν επαίτης γονατώ, με ψυχή ματωμένη
απ΄του πόνου τ' ανεξίτηλα στίγματα
Μια ικεσία βουβή να την παρασέρνει της βροχής το παραμιλητό
Έμεινα εκεί ...
Κρίστια Παντελή
