ΑΡΑΓΕ....

Το βλέμα χαμένο στο θροϊσμα των φύλλων,το σφύριγμα του ανέμου στο κορμί διαπερνά ανατριχίλα.
Η ψυχή σκοτεινίαζει στου παγωμένου αγέρα το χάδι.
Άραγε.......
Υπάρχεί....??
Το μονοπάτι τις αγάπης που'νανε?
Κι'αγαπή?
Κρύφτηκε και χάθηκε στις ψευτίας τον χείμαρο,πνίγηκε στης υποκρισίας την λάβα?
Αιχμάλωτη στο σκληρό ΕΓΩ της λογικής.


Κρίστιας Παντελή