ΓΙΑΤΙ...

 Καθισμένος σε' να βράχο

με το κεφάλι σκυφτό

την γη κοιτάει ..

μια απαντήσει ζητάει

απλώνει το χέρι 

μια λέξη χαράζει αργά

Γιατί ;

Και τα δέντρα λύγισαν

τα πουλιά σκόρπισαν 

ο ήλιος κρύφτηκε

και ο ουρανός συννέφιασε

Και συ ...

μεθυσμένος απο του πόνου το πιοτό

ξανά χαράζεις ... Γιατί ;

Το δάκρυ σαν λάβα καυτή κυλάει

διαδρομή χαράζει κι' αυτό σιωπηλή

Μην ψάχνεις .. 

απάντηση ποτέ δεν θα βρεις

στης σιωπής τον δρόμο μόνος θα πορευτείς 


                                                                                   
                                                                Κρίστια Παντελή

ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ

Τον πόνο λέξεις τον έκανα 

και σε άψυχο χαρτί τις χάραξα ..

και αυτές δάκρυσαν και το χαρτί μουτζούρωσε 

και έγιναν συνοδοιπόρος στου πόνου μου το ταξίδι 

της ψυχής άηχες οι κραυγές, 

στης μοναξιάς το μονοπάτι τραβάνε, 

της σιωπής τα όνειρα ψάχνουν της αλήθειας το φως να γευτούν

εκεί που η ελπίδα φωλιάζει και η αγάπη καρτερεί πλημμυρισμένη 

σε φως αληθινό λουσμένη

Τον πόνο λέξεις τον έκανα ... 

σε άψυχο χαρτί τις χάραξα ...

και αυτές δάκρυσαν και το χαρτί μουτζούρωσε

και έγραψε  Αγάπη ...

                          Κρίστια Παντελή