ΓΙΑΤΙ...

 Καθισμένος σε' να βράχο

με το κεφάλι σκυφτό

την γη κοιτάει ..

μια απαντήσει ζητάει

απλώνει το χέρι 

μια λέξη χαράζει αργά

Γιατί ;

Και τα δέντρα λύγισαν

τα πουλιά σκόρπισαν 

ο ήλιος κρύφτηκε

και ο ουρανός συννέφιασε

Και συ ...

μεθυσμένος απο του πόνου το πιοτό

ξανά χαράζεις ... Γιατί ;

Το δάκρυ σαν λάβα καυτή κυλάει

διαδρομή χαράζει κι' αυτό σιωπηλή

Μην ψάχνεις .. 

απάντηση ποτέ δεν θα βρεις

στης σιωπής τον δρόμο μόνος θα πορευτείς 


                                                                                   
                                                                Κρίστια Παντελή