ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ ΣΙΩΠΗ

Πλάνεψε η σιωπή την νύχτα

κι' σκέψη στη γωνιά του φεγγαριού

καταφύγιο ψάχνει να ξαποστάσει

Τι νάνε άραγε η μοναξιά;

Νάνε ένας κόσμος  πλασμένος για ένα;

Για μένα;

Για σένα;

Η ματιά αγναντεύει τ' αστέρια

Χάσαμε τα κλειδιά και οι ψυχές

κλειδωμένες απ ΄ αγάπη έμειναν

Πλάνεψε η σιωπή την νύχτα

κι' ουρανός , συννέφιασε.... δάκρυσε

Κρύφτηκε το φεγγάρι ....

και αυτός της μοναξιάς του το σκοπό σιγομουρμουρίζει

και έγιναν ένα με τις στάλες τις βροχής το δάκρυ

πιοτό πικρόμελο τα χείλη κερνούν

Πλάνεψε η σιωπή την νύχτα..

Πλανεμένοι και μεις αναζητάμε

αυτό το χέρι που θα κλέψει μια αχτίδα απ' τον ήλιο...

Για μένα......

Για σένα......

Για μας........

                                                         

                      Κρίστια Παντελή