ΑΕΝΑΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Μάτια θολά τ' αγκαλιάζει το δάκρυ

νοθευμένο η θλίψη ποτό στην ψυχή κερνά,

κι σκέψεις σαν πυρωμένα καρφιά το μυαλό τριβελίζουν

όνειρα, προσμονές, ένα ξέφωτο ψάχνουν να βρουν,

και γω, την μοίρα του μέλλοντος αναζητώ,

Συ μοίρα Λάχεσις , ελπίδες να υφάνεις στο νήμα της ζωής

Αέναος φρουρός η ελπίδα να ξαγρυπνά

να μένει εκεί καρτερώντας ν΄ ανθοβολήσει η Άνοιξη στην ψυχή

να πλημμυρίσει ευωδίας αρώματα

να προβάλει και πάλι δειλά το χαμόγελο στα χείλη

να ψιθυρίσει ξανά

ΖΩ!