ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ Η ΚΟΡΗ

Αφεντρομάνα τ' ανέμου

λύγισες και συ στην θωριά της ψυχής μου

η κραυγή της θέλησες να γίνεις

στο σπαρακτικό , βουβό μοιρολόι της

Λύσσαξες και θέριεψες

στου πόνου μου την όψη

Μην λυγάς... Μ΄ ακους μην λυγάς

προσταγή το βουητό της

Δεν σκύβουν οι ψυχές προς τον πόνο

άρπαξε τον, αγκάλιασε τον, εξόρκισε τον

κανε το δάκρυ σου ροδόσταγμα

την ψυχή ν' απαλύνει, να γαληνέψει

Ουρλιάζει του ανέμου η αφεντρομάνα

σφυρίγματα και σιωπές γίναν ένα

και το κλάμα βουβό

μη λυγάς ψυχή μου ... μην λυγάς ..

είσαι συ του ανέμου η κόρη

Κρίστια Παντελή

ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΩ

Παρ' την καρδιά μου

του πόνου το δάκρυ μην σ' ακουμπήσει

Γιατί έτσι έχω μάθει εγώ ν' αγαπώ

Παρ 'το χαμόγελο μου

της πίκρας τα βέλη μην σε λαβώσουν

Γιατί έτσι έχω μάθει εγώ ν' αγαπώ

Κι' όταν θα φεύγεις πίσω μην κοιτάξεις

εγώ ζητιάνος της αγάπης δεν γίνομαι

Η αγάπη φίλε σου χαρίζετε

δεν την ζητάς ούτε την ζητιανεύεις

εγώ έτσι έχω μάθει ν' αγαπώ

Παρ' την καρδιά μου

ίσως έτσι μάθεις ν' αγαπάς

γιατί η αγάπη δεν παίρνει τίποτα πίσω

παρά μόνο τον εαυτό της

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ

Με πλήγωσες , κατάφερες να θεριέψουν τα τείχη

και η ψυχή μου κλειδωμένη εκεί να κρυφτεί

μην προσπαθήσεις ξανά να την αγγίξεις θα 'ναι πλέον αργά ,

κι' όταν αποφασίσεις να πεις Σ 'Αγαπώ έχω ήδη πει το Αντίο

Τι κρίμα, χάθηκε η ψυχή σου στις ψευτιάς τον χείμαρο

πνίγηκε στις υποκρισίας την λάβα

αιχμαλωτίστηκε στο σκληρό σου εγώ

Βρες την ψυχή σου ίσως γίνεις ξανά και πάλι άνθρωπος

Κι ' όταν θα φεύγεις μην κοιτάξεις πίσω

δεν θα σε περιμένει ψυχή ν 'ανταμώσεις

Επαίτης της Αγάπης δεν ήμουν και δεν θα γίνω φίλε πότε

Όταν η ψυχή μου λέει αντίο το τέλος πια έχει γραφτεί

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΕΛΠΙΔΕΣ

Ακούμπησα τις σκέψεις μου στ' αστέρια 

και το φεγγάρι, της ψυχής μου έγινε κρυφός εξομολογητής, 

με το νανούρισμα του φεγγαριού αποκοιμήθηκα

κι' άφησα την νύχτα να μ' αγκαλιάσει

και η νύχτα έπεσε απλώνοντας το πέπλο της ,

σιγομουρμουρίζοντας το πιο γλυκό παραμύθι...

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια χώρα μακρινή... εκεί στην χώρα του ονείρου

Πήρα μια χούφτα ελπίδες τα όνειρα μου γέμισα 

και κίνησα το δικό μου παραμύθι ν΄ ανταμώσω 

ΠΩΛΕΙΤΕ ΑΓΑΠΗ

Πωλείτε αγάπη ,

Στην αγορά της υποκρισίας ,ναι εκεί στα καλάθια των φτηνών συναισθημάτων

Πωλείτε αγάπη

Πόσο χαμηλά σε έχουν ρίξει, πιόνι έγινες πια στα χέρια τους

Πωλείτε αγάπη

περίτεχνα τυλιγμένη με υποκρισία και εγωισμό

Πωλείτε αγάπη

έγιναν οι λέξεις απ'τα χείλη σου πέπλο γεμάτο αγκάθια

και την αγάπη αγκάλιασες και αυτή μάτωσε ,αιμορραγεί

έγινε η αγάπη μια λέξη ,μια πληγή

κι' όταν η ψυχή αιμορραγεί κρύψε τις πληγές σου

κλείδωσε τες στην σιωπή σου

μην τις μαρτυρήσεις ,κάνεις δεν θα καταλάβει

Κι όταν τις αγγίζεις μην ξεχνάς 
Κάποτε υπήρχε αγάπη τώρα απλά 
Πωλείτε αγάπη ...

ΜΑΝΑ ΙΕΡΙΑ

Πρώτο χάδι πριν ακόμα το φως αντικρίσεις

Κι η ψυχή σκιρτά , φτερουγίζει

Χάδι μάνας αγγέλων πλασμένο

Μάνα,πρώτη λέξη τα χείλια ψιθυρίζουν

Μάνα,στου πόνου την κραυγή εσύ απαντοχή

Μάνα,στους εφιάλτες μου φιλί γαλήνιο

Μάνα μου αγκαλιά αέναη!

Μάνα μου ιέρεια !

Μάνα μου εσύ!

ΨΥΧΗΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ

Με ρώτησες ζωή τι είναι;

Δες, πως τρυγάει την δροσοσταλίδα η καρδερίνα

Δες, το κύμα πως χαϊδεύει τα βότσαλα

Άκου των δέντρων το θρόισμα σαν το αγέρι καλωσορίζουν

Νιώσε της βροχής της στάλες σαν ξεδιψούν το πυρωμένο μάγουλο σου

Με ρώτησες ζωή τι είναι;

Μιας στιγμής φτερούγισμα είναι, φτερουγίσματα οι χαρές και οι λύπες

στιγμές μικρές, ψυχής φτερουγίσματα...

ολόκληρη ζωή μια στιγμή,

κι απ' τη ζωή όλα τα κουράγια μάζεψα ελπίδας κομπολόι έφτιαξα ...

κάθε χάντρα και μια ελπίδα,

κάθε στιγμή ολόκληρη ζωή.

Κρίστια Παντελή