Με ρώτησες ζωή τι είναι;
Δες, πως τρυγάει την δροσοσταλίδα η καρδερίνα
Δες, το κύμα πως χαϊδεύει τα βότσαλα
Άκου των δέντρων το θρόισμα σαν το αγέρι καλωσορίζουν
Νιώσε της βροχής της στάλες σαν ξεδιψούν το πυρωμένο μάγουλο σου
Με ρώτησες ζωή τι είναι;
Μιας στιγμής φτερούγισμα είναι, φτερουγίσματα οι χαρές και οι λύπες
στιγμές μικρές, ψυχής φτερουγίσματα...
ολόκληρη ζωή μια στιγμή,
κι απ' τη ζωή όλα τα κουράγια μάζεψα ελπίδας κομπολόι έφτιαξα ...
κάθε χάντρα και μια ελπίδα,
κάθε στιγμή ολόκληρη ζωή.
Κρίστια Παντελή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου