ΣΥ ΜΟΙΡΑ ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ

Εσύ που το όνειρο πίστεψες και μαγεμένη
το πιοτό του γεύτηκες και μέθυσες
και η μοίρα δόλια, της νύμφες του πόνου στέλνει
χορό δακρύων ξέφρενο
στήν ψύχη χορεύει

Εσύ μοίρα σκλήρη γιατί
σαν μάνα σπαρτιάτισσα την ψυχή
στόν Κιάδα ρίχνεις
ποιό τίμημα σου πληρώνει

Και της χαράς το φώς ποτέ να μην νιώσει
σε ταξίδη θλίψης εισητήριο
μοίρα σκληρή
χωρίς επιστροφή χαρίζεις


                            Κρίστια Παντελή

ΑΚΟΥ....

 

Μην γίνεις ποτέ εσύ Ηλέκτρα

που όπλο άκαρδο το χέρι της έγεινε

και στα σπλάχνα της

χάδι θανάτου έδωσε

Βάλε στην κοιλία 

το χέρι σου απαλά

και άκου μια καρδούλα που χτυπά

Μάνα σε φωνάζει σε καθέ χτύπο της γλυκά

Μάνα και σε στον κόσμο σ'έφερε

και στην δικιά της αγκαλιά

τα φτερά της στοργής της ένιωσες

και εσύ αγκαλιά θανάτου

στο δικό σου παιδί

θες να χαρίσεις χωρίς να το σκεφτής?


Κρίστιας Παντελή

ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ

Ο άνεμος  σκληρός εκδικητής με λύσσα μαστιγώνει στο πέρασμα του.

Παρατηρητής ανήμπορος και συνάμα μαγεμένος απο την δύναμη του,τον χαζεύω.

Οι σκέψεις μου, σαν νύφες χορεύουν στην λογική μου,απαντήσεις ψάχνουν να βρούν. Και αυτή μετανάστης στην ψυχή μου ,ψάχνει το δικό της μονοπάτι να βρεί.

Περιπλανώμενοι διαβάτες του ανέμου,τα σφυρίγματα χίλιες σιωπές φωνάζουν.

Μια λάμψη σπάει την σιωπή,οι αστραπές σαν πυρωμένα σπαθιά,της νύχτας το πέπλο σκίζουν.

Η βροχή απρόσμενος επισκέπτης σιγομουρμουρίζει...

"Είναι νωρίς μές στον κόσμο αυτό....

     μ'ακούς...............

Δέν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα ....

μ'ακούς.............

Σ'αγαπάω......... μ'ακούς."

Οι ανάσες το τζάμι θαμπωνουν..........

Το κοιτάζω.................και αργά χαράζω

"ΘΡΟΪΣΜΑΤΑ ΣΙΩΠΗΣ.........."


Κρίστιας Παντελή

ΑΓΓΕΛΕ ΟΔΗΓΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
μην επιτρέψεις να με κοιμήσει του πόνου το χάδι
Αιχμάλωτη της Κίρκης μην μείνεις
στου πόνου το νησί
και της ευτυχίας γλυκοχάραμα
ποτέ μην αντικρύσεις

Άγγελε οδηγέ της ψυχής μου
σε μονοπάτι αγάπης
λουλούδια χαράς να μυρίσω
εκεί να με πάς
εκεί που δάκρυα ευτυχίας
της ψυχής μου το χώμα
γλυκά να ποτίσω

AΓΓΕΛΕ.......


Κρίστιας Παντελή

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ξεφυλλίζωντας της σελίδες του δικού μας παραμυθιού, ιππότες περιπλανώμενοι της ζωής, Δόν Κιχώτες τους δικούς μας ανεμόμυλους τα φαντάσματα πολεμάμε.
Ένα ταξίδι αναζήτησεις των ονείρων μας.
Μία διαδρομή στο εγώ μας.
Μία πορεία στα άγουρα χρόνια της νίοτης μας και στης μεστές σκέψεις του σήμερα.
Σαν κρίκοι ενώνουμε σιγά-σιγά την αλυσίδα της ζωής μας.
Κρίκοι συναισθημάτων,ονείρων,κρίκοι φίλων και εχθρών,κρίκοι αγάπης,έρωτα ,μίσους,φιλίας.
Κομάτια της ψυχής μας, εικόνες που συμπληρώνουν το δικό μας άλπουμ ζωής.



Κρίστιας Παντελή

ΑΡΑΓΕ....

Το βλέμα χαμένο στο θροϊσμα των φύλλων,το σφύριγμα του ανέμου στο κορμί διαπερνά ανατριχίλα.
Η ψυχή σκοτεινίαζει στου παγωμένου αγέρα το χάδι.
Άραγε.......
Υπάρχεί....??
Το μονοπάτι τις αγάπης που'νανε?
Κι'αγαπή?
Κρύφτηκε και χάθηκε στις ψευτίας τον χείμαρο,πνίγηκε στης υποκρισίας την λάβα?
Αιχμάλωτη στο σκληρό ΕΓΩ της λογικής.


Κρίστιας Παντελή