Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

ΓΙΑΤΙ...




 Καθισμένος σε' να βράχο
με το κεφάλι σκυφτό
την γη κοιτάει ..
μια απαντήσει ζητάει
απλώνει το χέρι 
μια λέξη χαράζει αργά
Γιατί ;
Και τα δέντρα λύγισαν
τα πουλιά σκόρπισαν 
ο ήλιος κρύφτηκε
και ο ουρανός συννέφιασε
Και συ ...
μεθυσμένος απο του πόνου το πιοτό
ξανά χαράζεις ... Γιατί ;
Το δάκρυ σαν λάβα καυτή κυλάει
διαδρομή χαράζει κι' αυτό σιωπηλή
Μην ψάχνεις .. 
απάντηση ποτέ δεν θα βρεις
στης σιωπής τον δρόμο μόνος θα πορευτείς 


                                                                                   
                                                                Κρίστια Παντελή

1 σχόλιο:

  1. Γιατί η ζωή δεν είναι συνεχώς ρόδινη...
    Κι ευτυχώς που δεν είναι!
    Γιατί πως αλλιώς θα νιλωθαμε τη χαρα;

    καλό βράδυ κ φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή